Er is weinig geschreven over homoseksualiteit van adolescenten, nog minder over homoseksualiteit van adolescenten in psychotherapie en helemaal niet over de attitude van psychotherapeuten tegenover homoseksuele jongeren. Bert Sanders heeft in zijn bijdrage aan de bundel ‘Adolescenten en de liefde’ (Roosen, Savenije, Kolman & Beunderman, 2004) aan de orde gesteld dat – zowel in de maatschappij als in de psychotherapeutische wereld en psychoanalytische literatuur – een schijntolerantie tegenover homoseksualiteit aantoonbaar is, die het in het bijzonder adolescenten extra moeilijk maakt. (In de boeken van Laufer is geen positieve connotatie van homoseksualiteit te vinden.) Het zou prettig zijn als daar in een recensie aandacht aan zou worden besteed zonder dat in iedere alinea van de reactie Sanders’ stelling over intrinsiek heteroseksisme bevestigd wordt.
Ik ben het helemaal met u eens dat adolescenten een psychotherapie verdienen die hun ruimte laat zelf te ontdekken wat hun seksualiteit betekent en wat afweer is. Ook ben ik met u eens dat een analyticus/psychotherapeut de betekenis van symptomen wil exploreren, maar homoseksualiteit is net zo min als heteroseksualiteit een symptoom.
Ik zou daar nog aan toe willen voegen dat het, om uw woorden te parafraseren, vanuit die optiek antitherapeutisch is om jongeren te snel in hun heteroseksualiteit te bevestigen. Dit is een risico bij een therapeut die te heteroseksueel-minded is.