Floris Müller, Frieda Aelen
Eye movement desensitisation and reprocessing (emdr) is bewezen effectief in het ‘desensitiseren’ van traumatische herinneringen (Bisson & Andrew, 2007, Novo Navarro e.a., 2018). Recente onderzoeken suggereren inmiddels echter dat het desensitiseren van de herinneringen geen garantie biedt voor daadwerkelijke klachtvermindering (Kersloot e.a., 2016; Schrier, Eising & Hafkenscheid, 2017). Het standaard-emdr-protocol bewerkt alleen de traumatische herinneringen en negeert de andere symptomen vanuit de aanname dat deze automatisch zullen opklaren na desensitisatie. Het negeert daarbij de mogelijkheid dat klachten als een verstoorde oriëntatiereflex, een negatief zelfbeeld en vermijding elkaar via processen van positieve en negatieve bekrachtiging ook zonder een traumatische herinnering in stand kunnen houden. In dit artikel betogen we dat bij emdr actief op gedragsverandering aangestuurd zou moeten worden. De kenmerkende opluchting na desensitisatie van traumatische herinneringen vormt daarbij een potentieel aan energie en motivatie voor gedragsverandering. We noemen het realiseren van dit potentieel in de context van emdr derhalve ‘verzilveren’. We presenteren hiervoor een toevoeging aan het standaardprotocol van emdr. Met deze toevoeging worden patiënten geholpen hun eigen rol in het herstelproces te begrijpen en actief op zich te nemen. We illustreren het concept aan de hand van een recente casus uit de praktijk en sluiten af met een korte discussie over het soort patiënten dat met name gebaat zou kunnen zijn bij deze aanpak.
