Janie van Dijk, Anna Bartak, Paul Wijts
De komst van een nieuwe opleiding tot psycholoog-specialist (kp-pt) nodigt uit tot discussie over methoden van opleiden, waaronder ook de leertherapie. We onderzoeken in dit artikel nut en noodzaak van de leertherapie. In de discussie hierover is een eenzijdige focus op wetenschappelijke evidentie te beperkend. Ook klinische expertise en expert-consensus dienen in beschouwing genomen te worden. Wetenschappelijk bewijs voor het effect van leertherapie op behandelresultaten stuit op methodologische problemen en is daarom ook niet eenduidig geleverd. Wel is het belang aangetoond van de kwaliteit van de therapeutische relatie voor een gunstig behandelverloop. Daarin staat, naast therapeutische vaardigheden, de persoon van de therapeut cruciaal. Onderzoek toont aan dat (leer)therapie bijdraagt aan de ontwikkeling van persoonlijke kwaliteiten van de therapeut. Er is ruime onderbouwing van de positieve uitwerking van (leer)therapie op deze kwaliteiten, waaronder besef van eigen kwetsbaarheden en tegenoverdrachtsgevoelens, reflectief vermogen, zelfvertrouwen, empathie, vermogen zichzelf te bevragen, afstemming op de patiënt. Door de ervaring met leertherapie als integraal bestanddeel van de opleiding is er mogelijk ook later minder schroom om hulp te zoeken, hetgeen bijdraagt aan het voorkomen van grensoverschrijding of uitputting. Concluderend kan gesteld worden dat er een stevig fundament bestaat voor de waarde van leertherapie voor de (aankomende) kp-pt als de veilige plek om zich (verder) te ontwikkelen tot een therapeut van patiënten met complexe problematiek. We sluiten af met het pleidooi voor de vanzelfsprekende plaats van leertherapie in een opleiding die een geïntegreerd geheel vormt: gericht op het verwerven van relevante competenties in samenhang met de persoonlijke ontwikkeling.