Met ingang van dit nummer zullen wij (on)regelmatig aandacht vragen voor een uitspraak van een van de Tuchtcolleges voor de Gezondheidszorg over het gedrag van een psychotherapeut tegen wie een aanklacht is ingediend. Dat doen we dan meestal op verzoek van een van de vijf Regionale Tuchtcolleges (Amsterdam, Eindhoven, Zwolle, Groningen, Den Haag) of van het Centraal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg. Op grond van artikel 71 van de Wet BIG zijn we daar zelfs toe verplicht, maar ook zonder die verplichting doen we dat graag. Natuurlijk niet om ons aan de aberraties van een collega te vergapen, maar vooral om uit diens abject geacht gedrag lering te trekken.
De voorliggende casus betreft een uitspraak van het Centraal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg, dat twee collega-psychotherapeuten de maatregel van waarschuwing oplegde. Er is hier niet gekozen voor een integrale weergave van de uitspraak en het daaraan ten grondslag liggende proces-verbaal, maar voor een samenvatting daarvan.
Wij hebben collega Mia Leijssen, hoogleraar aan de Katholieke Universiteit te Leuven en psychotherapeut, gevraagd vanuit haar deskundigheid op het gebied van de beroepsethiek de uitspraak van commentaar te voorzien. Zij becommentarieert zowel de aard van de klacht als de uitspraak van het Centraal Tuchtcollege.
de redactie