De Wim Trijsburgprijs is in 2012 door het bestuur van de Nederlandse Vereniging voor Psychotherapie ingesteld om de wetenschappelijke ontwikkeling van de psychotherapie te stimuleren. Hij wordt eens per twee jaar uitgereikt, steeds afwisselend aan een senior en een junior onderzoeker. De prijs is vernoemd naar Wim Trijsburg, de in 2007 helaas veel te jong overleden hoogleraar en psychotherapeut, vanwege zijn grote verdiensten voor de integratie van theorievorming op gebied van de psychotherapie, het wetenschappelijke onderzoek daarnaar en de klinische praktijk. In zijn werk stond het verbinden en integreren van de psychotherapeutische methoden en referentiekaders, de invloed van therapeutische relatie en met name ook de bijdrage van de non-specifieke factoren centraal.

Bij het beoordelen van de voorgedragen kandidaten voor 2017 liet de jury zich leiden door vier criteria:

• een brede generalistische kijk op psychotherapie, onder meer blijkend uit onderzoek naar therapieoverstijgende werkzame factoren;
• kwaliteit van de kandidaat, blijkend uit publicaties, reputatie in het veld en samenwerking buiten de eigen onderzoeksgroep;
• kwaliteit van het onderzoek, waaronder originaliteit, klinische en beleidsmatige relevantie;
• innovatie.

De prijs werd eerder uitgereikt aan Anton Hafkenscheid (senior onderzoeker, 2013) en Marija Maric (junior onderzoeker, 2015). De winnaar ontvangt een glas­sculptuur die de waarde en de kwetsbaarheid van ‘verbinding’ voorstelt en € 2500 te besteden aan het bezoeken van een buitenlands congres. Tevens nodigt de redactie van het Tijdschrift voor Psychotherapie de winnaar uit een artikel naar aanleiding van haar/zijn wetenschappelijk werk in het tijdschrift te publiceren.

De jury voor de Wim Trijsburgprijs 2017 voor senior onderzoekers bestond uit Anna Bartak, Han Berghuis, Theo Ingenhoven en Rien Van (voorzitter). Tijdens de Dag van de Psychotherapie in december 2017 reikten zij de prijs uit aan Marcus Huibers, werkzaam als hoogleraar Klinische psychologie en experimentele psychotherapie aan de Vrije Universiteit Amsterdam, als hoogleraar ook verbonden aan de University of Pennsylvania, Philadelphia (vs) en als psychotherapeut werkzaam bij ggz inGeest in Amsterdam.

Marcus Huibers doet onderzoek naar de effectiviteit en werkzame factoren van diverse vormen van psychotherapie, zoals cognitieve gedragstherapie, interpersoonlijke therapie, behavioural activation en schematherapie. Hij heeft meerdere grootschalige behandelstudies opgezet en uitgevoerd en maakt daarbij gebruik van verschillende onderzoeksdesigns (o.a. rct’s, single case series, naturalistische studies) en innovatieve analysemethodes, zoals mediatie- en temporaliteitsanalysen en netwerkanalysen. Hij koppelt effectiviteitsstudies aan experimentele benaderingen.

Marcus Huibers heeft als (keynote)spreker gesproken op vele congressen en symposia in binnen- en buitenland. Hij geeft onderwijs aan studenten, therapeuten en promovendi. Hij heeft op het moment van de prijsuitreiking meer dan dertig Nederlandstalige publicaties op zijn naam staan. Een groot deel van zijn internationale peer-
reviewed publicaties – 107 in totaal – is gepubliceerd in high-ranking tijdschriften.