De Wim Trijsburgprijs is in 2012 door het bestuur van de Nederlandse Vereniging voor Psychotherapie ingesteld om de wetenschappelijke ontwikkeling van de psychotherapie te stimuleren. De prijs wordt eenmaal per twee jaar uitgereikt, afwisselend aan een senior en een junior onderzoeker. Het bestuur heeft de prijs vernoemd naar Wim Trijsburg, de in 2007 helaas veel te jong overleden psychotherapeut, vanwege diens grote verdiensten voor de integratie van theorievorming op gebied van de psychotherapie, het wetenschappelijke onderzoek daarnaar en de klinische praktijk. In zijn werk heeft het verbinden en integreren van de psychotherapeutische methoden en referentiekaders, de invloed van de therapeutische relatie en met name ook de bijdrage van de non-specifieke factoren steeds centraal gestaan.

Bij het beoordelen van de voorgedragen kandidaten laat de jury zich leiden door vier criteria: (a) het hebben van een brede generalistische kijk op psychotherapie, (b) het verbindend werken tussen richtingen en scholen, waarbij expliciet aandacht voor de invloed van non-specifieke factoren, (c) de goede kwaliteit van zowel Nederlands- als Engelstalige publicaties, en (d) een hoog niveau van wetenschappelijk onderzoek en/of theorievorming, waarin diverse doelgroepen zijn betrokken. De resultaten dienen te zijn uitgedragen op congressen in binnen- en buitenland.

Op 18 december 2015 werd voor de eerste keer de Wim Trijsburgprijs voor Junior Wetenschappers uitgereikt (‘junior’ heeft betrekking op wetenschappers jonger dan 45 jaar). Voor de jury was het meest spannend hoeveel collega’s van de jongere generatie voor de prijs zouden worden voorgedragen. Het aantal van acht voordrachten, alle van zeer goede kwaliteit, heeft de verwachtingen overtroffen. Het is hoopgevend dat zoveel jonge collega’s hun werk als behandelaar weten te combineren met complex en tijdrovend wetenschappelijk onderzoek en dat zij de resultaten daarvan ook uitdragen. De jury vindt het van groot belang dat in praktijkinstellingen ruimte en budget voor wetenschappelijk onderzoek gereserveerd blijft om een bijdrage te leveren aan het veilligstellen van de kwaliteit van de psychotherapie voor de toekomst.

Het was een zware taak voor de jury om uit al deze zeer goede voordrachten drie kandidaten te kiezen en te nomineren. Uiteindelijk was de jury van oordeel dat alle drie de genomineerden zonder meer voor de prijs in aanmerking kwamen. Zij zijn echte science-practitioners; ze combineren wetenschappelijk onderzoek met hun werk in de praktijk als behandelaar. Na rijp beraad heeft de jury unaniem besloten de junior prijs toe te kennen aan collega Marija Maric.

In het juryrapport worden haar verdiensten als volgt omschreven: ‛Dr. Marija Maric is in 2010 gepromoveerd en werkt als universitair docent bij het Departement Ontwikkelingspsychologie van de Universiteit van Amsterdam. Zij heeft ruime ervaring in het toepassen van cognitieve gedragstherapie en doet al ruim tien jaar onderzoek – in de klinische praktijk – naar de effectiviteit van psychotherapie voor kinderen, jongeren en hun ouders. Dr. Maric richt haar onderzoek op de werkingsmechanismen, waaronder de rol van de alliantie en andere therapiefactoren. Daarbij heeft zij aandacht voor het beloop van de behandeling en de differentiële therapie-indicatie. Recent richt zij zich bovendien op protocolontwikkeling en op training van psychotherapeuten. De jury is onder de indruk van het feit dat dr. Maric – naast de veelheid aan factoren in haar kwantitatieve onderzoek – veel aandacht heeft voor de hantering van het N = 1 perspectief in zowel haar onderzoek, als in haar klinische werk. De jury waardeert de integratieve benadering in het onderzoek van mevrouw Maric en acht dit onderzoek goed onderbouwd, omvattend en veelbelovend voor de toekomst.’

Dr. Maric ontving een beeld – een glassculptuur die in haar gratie en broosheid de waarde en de kwetsbaarheid van ‘verbinding’ voorstelt – plus een bedrag van 2.500 euro, te besteden aan een buitenlands congres. Tevens heeft de redactie van het Tijdschrift voor Psychotherapie de winnares uitgenodigd een publicatie over haar wetenschappelijk werk in het tijdschrift te publiceren.