De brief sloeg in als een bom. ‘Hierbij delen wij u mee dat de Registratiecommissie Specialismen Gezondheidszorgpsycholoog uw registratie als klinisch psycholoog heeft doorgehaald (…). De mededeling van doorhaling is een feitelijke handeling. Het verlopen van de termijn van inschrijving betekent dat automatisch uitschrijving plaatsvindt. U kunt tegen de doorhaling geen bezwaar maken.’ Het argument voor deze doorhaling: ‘U heeft niet uiterlijk op de laatste datum van uw registratie verzocht om herregistratie.’

Naarstig zocht ik in mijn HEMA-mappen naar een eerdere brief van dezelfde afzender, de Federatie van Gezondheidszorgpsychologen (FGzP). Nog geen twee maanden eerder had ik namelijk van dezelfde club een brief ontvangen met deze tekst: ‘De Registratiecommissie heeft uw verzoek om herregistratie beoordeeld en besloten dat u voldoet aan de eisen voor herregistratie.’ Met trillende handen speurde ik naar overeenkomsten en verschillen tussen de brieven. Had ik iets over het hoofd gezien? Een verkeerde aanvraag ingediend? Een fout gemaakt met de datum? Dat was gelukkig niet zo. De volgende ochtend zou het probleem vast en zeker met een telefoontje opgelost zijn.

Zo makkelijk bleek dat niet te gaan. De volgende morgen aan de telefoon bood een uiterst aardige mevrouw van de FGzP direct excuses aan. Ze zou de zaak rechtzetten, maar helaas moest ze wat slagen om de arm houden. Als men ten burele van het BIG-kantoor niet dezelfde dag nog zou reageren op de rectificatie, viel er in verband met vakantie helaas even een gat van ruim twee weken in de afhandeling.

In de uren die volgden vulde mijn fantasie het gat van haar twee vakantieweken. Mocht ik mijn werk wel doen in die twee weken waarin ik was doorgehaald? Stel dat een zorgverzekeraar toevallig in die weken een BIG-check zou doen? Daarnaast was ik aan het eind van een sollicitatieprocedure. Wat als Personeelszaken net hun nieuwe employee zou natrekken in het BIG-register?

Reële overwegingen veranderden in irreële angsten, paranoïde en magisch denken. Wat als er een klacht zou komen, juist in die weken waarin ik niet in het BIG-register stond? Een bevriende collega opperde dat er een link kon zijn met een eerdere column van mijn hand, waarin ik het BIG-register met een lek condoom had vergeleken. En mijn leesclubje dat klassiekers herleest, stelde voor direct te stoppen met het boek van de maand, Kafka’s ‘Het proces’ (‘Dat boek lezen is toch een beetje de ellende over jezelf afroepen’). Ruim twee weken afwachten was geen optie. Vanaf dat moment bombardeerde ik de aardige mevrouw van de FGzP met mails en telefoontjes. Na twee dagen liet ze me weten dat ik weer ingeschreven was in het BIG-register.

De ondertitel bij mijn naam - klinisch psycholoog/psychotherapeut - is in de afgelopen jaren een houvast geworden in mijn werk. Zo’n houvast is hard nodig in een ggz waar de bezuinigingswind iedere maand uit een andere hoek waait. Waar iedere zorgverzekeraar andere eisen stelt. Waar we als beroepsgroep voor elke psychotherapeutische techniek een nieuwe vereniging oprichten. In die ggz is de stabiliteit van mijn basisregistraties noodzakelijk voor mijn beroepsidentiteit.

Natuurlijk kan de FGzP er niets aan doen dat ik twee nachten slecht sliep. Dat ik overdag tussen patiënten en supervisandi door veel tijd kwijt was met overleggen, bellen en mailen. Dat ik daardoor ’s avonds te laat dreigde te komen om les te geven aan de psychotherapieopleiding. Dat mijn vriend me daarom even snel naar het station bracht. En dat we toen op een voorrangskruising een stokoude Toyota over het hoofd zagen. De FGzP heeft natuurlijk geen schuld aan de hersenschudding die ik opliep, toen dat barrel zich in de linkerflank van mijn auto boorde, noch is ze verantwoordelijk voor de schadevrije jaren die ik kwijtraakte of voor het feit dat mijn betrouwbare bolide nu total loss op de sloop staat. En nee, de FGzP kan er ook niets aan doen dat in het contract van mijn nieuwe baan een zin kwam te staan over een BIG-registratie die nog overlegd moest worden. Waar gewerkt wordt, worden fouten gemaakt.

Wat hebben de lezers van dit tijdschrift - psychotherapeuten - eigenlijk te maken met deze FGzP? Tot nu toe niets. Binnenkort veel. Deze zomer is de FGzP namelijk veranderd in de FGzPt. Ook de (her)registratie van psychotherapeuten zal in de toekomst via de FGzP(t) verlopen.

Het is straks aan onszelf als psychotherapeuten om tijdig onze herregistratie aan te vragen. Tegelijkertijd zou de nieuwe FGzPt zich kunnen realiseren dat zij - net als ieder ander bedrijf - fouten maakt. Mijn idee is: bouw ruimte in voor die fouten. Bijvoorbeeld door een kleine pauze in te lassen, alvorens tot feitelijke doorhaling over te gaan. Het is immers voor professionals van het grootste belang dat ze juist zijn ingeschreven. Daarom is het muziekstuk van de samenwerking gebaat bij een vriendelijk andante in plaats van een haastig allegro. Het is niet alleen de toon die de muziek maakt, maar ook het tempo.

In die laatste beslissende brief dus niet meer: ‘Dit is een automatische uitschrijving. U kunt tegen de doorhaling geen bezwaar maken.’ Maar: ‘Wij hebben op onze eerdere uitnodigingen tot herregistratie geen reactie van u gekregen. Wij moeten u daarom doorhalen uit het register. Wilt u dit niet? Dan heeft u nog veertien dagen de tijd om te reageren voordat de doorhaling een feit is.’ Dat is een onmiskenbare wake-up-call voor de psychotherapeut die per ongeluk zijn herregistratie te laat indient. En het voorkomt de collateral damage van een bominslag.